အခ်စ္လားေဟ့ ဝင္ခဲ့ေလကြယ္

ေသာ့ခတ္ထားတဲ့ သံမဏိတံခါးကုိ လာေခါက္တယ္။ သြယ္လ်တဲ့ လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြရွိတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ လက္သည္းကေလးေတြရွိတဲ့ ေရႊ၀ါေရာင္ ေမြးညင္းကေလးေတြရွိတဲ့ လက္ကေလးမွန္း ဒီကလည္း သိလုိက္ပါရဲ႕။ ေသြးေတြကုိ ခဲသြားေစတဲ့ ဦးေႏွာက္ေတြကုိ ဆူေ၀လာေစတဲ့ ေျခဖ်ားလက္ဖ်ားေတြကုိ အေအးမိေစတဲ့ ႏွလုံးသားကုိ ေခၽြးစုိ႕လာေစတဲ့သူဟာ “မင္း”ရယ္ “အမုန္းရယ္” ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္။ ခု- “အမုန္း” ဟာ ခရီးလြန္ေနတယ္ဆုိေတာ့ တံခါးကုိ လာေခါက္တဲ့သူဟာ မင္းပဲျဖစ္ရမယ္ဆုိတာ ဒီကလည္း သိလုိက္ပါရဲ႕။ “အခ်စ္လားေဟ့ ၀င္ခဲ့ေလကြယ္”။ ။

မင္းလူ

ဘီလူးမရဲ႕ေဆာင္း

ပန္းေႂကြရင္ ေျမေပၚက်ေပမယ့္
ၾကယ္ေႂကြတဲ့အခါ
ဘယ္သူ႔ရင္ခြင္ေပၚက်သလဲ ...။


ငါကေတာ့
ဘီလူးမရဲ႕ ရင္ခြင္မွာမွ
ေဆာင္းခိုခဲ့မိသူပါ ...။


မေန႔ကတင္ အေကာင္းႀကီးရွိေသးတယ္
ငါ ဘာေၾကာင့္ အေရာင္ကန္းသြားရတာလဲ ?


ဘီလူးမေရ ...
အိမ္မက္ဆိုတာ
ကိုယ့္စိတ္ကူးေတြက ကိုယ့္ကို ျပန္ေျပာျပတဲ့ ပံုျပင္ေပါ့

မင္းရဲ႕လက္သည္းခြံေတြကို အေရာင္ျခယ္ဖို႔အတြက္
ငါဟာ ဆိုးေဆးတစ္ပုလင္း ျဖစ္ခဲ့ပါသလား။


ငါ့ကို (လက္သည္းဆိုးေဆးလို)
ဆိုးလြယ္ ဖ်က္လြယ္ သေဘာမထားပါနဲ႔၊
ငါ့အိပ္မက္ေတြက
မင္းကို က်ိန္ဆဲၾကလိမ့္မယ္။